ალბათ გახსოვთ ცნობილი ზღაპარი დედინაცვალმა გერს შუა ზამთარში მარწყვის მიტანა რომ მოსთხოვა. პატარა მარუსიამ იანვრის სუსხიან დღეს ტირილით გამოიხურა სახლის კარი და დედინაცვლის ბრძანების შესასრულებლად წავიდა. იანვარმა ივნისის დახმარებით მოახდინა სასწაული, გაადნო ყინული და მარწყვი დაამწიფა. მარუსიამ მარწყვით გაივსო კაბის კალთა და სახლში დაბრუნდა.
ახლა კი, იცით რა უნდა გითხრათ? ეს უკვე ზღაპარი აღარ არის და იანვარსაც არ სჭირდება ივნისის დახმარება მარწყვის დასამწიფებლად. მარუსიას შეუძლია გიორგის მარწყვის ბაღებში წლის ნებისმიერ დროს მივიდეს და მოკრიფოს მარწყვი. სად და როგორ? ახლევე მოგიყვებით.
ალაზნის ველზე, გიორგი მუმლაურის ბაღებში, სოფელ კურდღელაურის ბოლოში დილიდან ფუსფუსია. ერთ ჰექტარ მიწაზე წითლად მწიფს უგემრიელესი მარწყვი და ყოველ დღე იკრიფება და არ ილევა. ყვავის და მწიფს, ყვავის და მწიფს… ყოველ დღე რთველი აქვთ.
გიორგი მთელი წლის განმავლობაში ყოველდღიურად 10-15 თანასოფლელს ასაქმებს. დილის 5 საათიდან იწყებენ კრეფას რომ ახალდაკრეფილი მარწყვი გასაყიდად გაიტანონ. ყოველდღე 100 კილოგრამს კრეფენ. მოთხოვნა დიდია. ყველას უკვირს ამ დროს მარწყვი და შემოტანილი ჰგონიათ. არადა აქვე, ჩვენს გვერდით, სუფთა ეკოლოგიურ გარემოშია მოყვანილ-მოფერებული.